به نقل از «همشهری آنلاین»

موانع صادرات فرش دستباف چیست؟ | به نام ایران، به کام ترکیه

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۴۸۰۷۲

همشهری آنلاین- محمد بلبلی: فرش دستباف ایرانی، هنر- صنعتی با سابقه چندین هزار ساله، همواره به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نمادهای فرهنگی و اقتصادی ایران شناخته می‌شده است. با این حال، در سال‌های اخیر این هنر-صنعت با چالش‌های متعددی روبه‌رو شده و جایگاه خود را در بازار جهانی از دست داده است.

سیدعلی آل احمد، عضو هیأت‌مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش ایران در گفت‌وگو با همشهری، درباره وضع فعلی بازار فرش ایرانی صحبت کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فرش ایران چگونه و از چه زمانی وارد بازارهای جهانی شد؟

از حدود ۲۰۰ سال پیش، یکی از شرکت‌های وابسته به کمپانی انگلیسی هند شرقی در هندوستان، با نام ocm در تجارت فرش دستباف ایرانی سرمایه‌گذاری کرد و در نتیجه فرش دستباف را به حالت تولید صنعتی درآورد. فرش ایران را این شرکت و بعد از آن دیگر شرکت‌های بزرگ بین‌المللی به یک برند جهانی تبدیل کردند و با قیمت‌های بالا در کشورهای مختلف جهان به فروش رساندند.

آیا شرکت‌ها و تجار بزرگ جهانی هنوز هم روی فرش ایران کار می‌کنند؟

شرکت‌های بزرگ خارجی تا زمان وقوع انقلاب اسلامی فرش ایرانی را در بازار جهانی عرضه می‌کردند اما پس از انقلاب این شرکت‌های بین‌المللی به‌تدریج همکاری خود را با ایران قطع کردند و سفارش‌های خود را به سمت کشورهای رقیب ‌بردند.

تغییر سلیقه و ذائقه خریداران در بازار جهانی فرش تا چه حد، روی این روند تأثیر داشته است؟

از حدود سال ۱۳۷۰ شرکت‌ها و تجار فرش، در بازار جهانی، به طرح‌های مدرن روی آوردند؛ در این وضعیت به‌طور خودکار فرش‌های ایرانی که اکثرا عشایری و روستایی بافت و دارای طرح‌های سنتی بودند، از چرخه سلیقه بازار جهانی خارج شد. همزمان ۸۰ درصد بافندگان ایرانی نتوانستند خود را با سلیقه جهانی هماهنگ کنند و به بافت همان طرح‌های سنتی ادامه دادند؛۲۰ درصد باقیمانده که به تولید طرح‌های مدرن روی آورده بودند نیز به‌دلیل موانع قانونی کار نتوانستند وارد بازار جهانی شوند.

غیر از ماجرای طراحی، چه عوامل دیگری باعث شد فرش ایران بازار جهانی را از دست بدهد؟

طبق قانون کار، در هر کارگاهی که تعداد افراد شاغل ۵ نفر یا بیشتر باشد، کارفرما به بیمه کردن آنها ملزم است. بیمه قالیباف تا ۳۰ درصد به هزینه تولید اضافه می‌کند. از حدود ۱۵ سال پیش قانون بیمه قالیبافان مصوب شد و ۲۵۰ هزار نفر از فعالان این رشته را در برگرفت. بعد از تصویب این قانون، بسیاری از افراد که کارگاه‌های با بیش از ۵ نفر بافنده داشتند، کارگاه‌های خود را به کارگاه‌های کوچک زیر ۵ بافنده تبدیل کردند تا قانون بیمه قالیبافان شامل آنها نشود و هزینه‌های تولید کاهش یابد. در نتیجه سفارش‌پذیری در بازار فرش ایران از بین رفت و کارگاه‌ها توانایی خود را در پذیرفتن سفارش‌های بالا از دست دادند.

آیا تحریم‌ها هم در این ماجرا مؤثر بوده است؟

بله. بر اثر تحریم‌ها بخش بزرگی از فرش ایرانی از حوزه سفارش‌پذیری بازار جهانی حذف شده است؛ ضمن اینکه در سال‌های اخیر تعهد بازگشت ارز حاصل از صادرات هم موجب شده تا حجم و ارزش صادرات فرش ایران به‌شدت کاهش یابد.

علت آن چه بود؟

در گذشته، قاعده بر این بوده که ابتدا فرش از مرز خارج و بعد از آن بازاریابی برای آن آغاز شود. فرایند فروش فرش تقریبا ۵ سال زمان می‌برد؛ اول فرش از کشور خارج و بعد بازاریابی آغاز می‌شود و در ۵ سال فرش‌ها به مرور به فروش می‌روند، اما طبق مقررات جدید صادرکننده فرش باید ظرف ۶‌ماه ۲۰ درصد ارزش کالای خود را به واردکنندگان با قیمت ترجیحی واگذار کند؛ درصورتی که کالای خود او هنوز به فروش نرسیده است. این مسئله باعث ‌شده تا صادرکننده فرش مجبور به تهیه ارز از بازار آزاد شود که این مسئله گرفتاری ایجاد کرده است.

الان آمار صادرات فرش چگونه است؟

در پی ابلاغ قوانین دست و پاگیر و همچنین شیوع ویروس کرونا، عمده صادرکنندگان فرش، فعالیت خود را تقریبا به‌طور کامل متوقف کرده‌اند و فرش ایرانی عملا از شبکه توزیع جهانی حذف شده است.

عجیب است؛ قبلا حتی برای فرش‌های به‌اصطلاح پاخورده ایرانی هم در بازار جهانی سر و دست می‌شکستند؛ چطور به این وضع دچار شدیم؟

باید در نظر داشت که قبلا بیش از ۸۰ درصد فرش‌های صادراتی ما را فرش‌های دست‌دوم و پا خورده تشکیل می‌داد. خریدار خارجی بیشتر به خرید فرش دست‌دوم ایرانی تمایل دارد؛ چرا که قیمت پایین‌تری بابت خرید فرش می‌پردازد. اما چند سال گذشته قانونی برای محدود کردن صادرکنندگان فرش مصوب شد؛ با این قانون بازگشت فرش‌های دستباف مستعمل، آسیب دیده، نیازمند تعمیر یا نیازمند شست‌وشوی ایرانی از خارج از کشور ممنوع شد.

مگر قبلا فرایند کار چگونه بود؟

پیش از آن، تجار ایرانی فرش، در خارج از ایران فرش‌های دست‌ دوم و قدیمی را جمع‌آوری کرده و به ایران می‌فرستادند که بعد از تعمیر اساسی دوباره به فروش برسد. در این شرایط هرکس در دنیا قصد تهیه فرش دستباف ایرانی کار کرده یا ارزان‌تر از بازار جهانی را داشت، به ایران سفر می‌کرد. اما در سال ۱۳۹۳ قانون ممنوعیت واردات کالای دست‌دوم به کشور تصویب شد درحالی‌که باید فرش را از این قانون مستثنی می‌کردند، این کار را نکردند در نتیجه بحران درست شد.

متقاضیان خرید فرش‌های مستعمل و کارکرده در حال حاضر به کدام کشور مراجعه می‌کنند؟

بعد از ایجاد این محدودیت در ایران، ترکیه یک بازار بسیار بزرگ برای تعمیرات اساسی فرش‌های ایرانی ایجاد کرد که درآمد سالانه آن از کل درآمد صادرات فرش ایرانی بیشتر است. فرش‌های ایرانی و نفیس مرمت شده در ترکیه، در بازار جهانی با قیمتی کمتر از فرش تولید شده در ایران به بازار عرضه می‌شود؛ همین مسئله باعث کاهش شدید استقبال بازار جهانی از خرید مستقیم از خود ایران شده است.

رونق تولید فرش ماشینی چه تأثیری بر بازار فرش دستباف داشته است؟

ارزش دلارهای یارانه‌ای که صرف واردات ماشین‌آلات تولید فرش ماشینی شده، چندین برابر کمک‌هایی است که در سال‌های گذشته به فرش دستباف شده است.

درحالی‌که اشتغال هر ۵هزار نفر در حوزه فرش ماشینی باعث از بین رفتن یک میلیون شغل در بخش فرش دستباف می‌شود؛ مسئولان هیچ‌گاه این مسئله را محاسبه نکرده‌ و شهرک‌های تولید فرش ماشینی را در کل کشور ایجاد کرده‌اند. قیمت تمام‌شده یک متر فرش ماشینی اگر مثلا ۲۵۰هزار تومان باشد، در بازار یک میلیون تومان قیمت می‌خورد که ۲۵درصد آن پول تبلیغات است که سود آن شامل بخش رسانه‌ای می‌شود.

مزیت مواد اولیه فرش ایرانی

سیدعلی آل احمد، عضو هیأت‌مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش ایران درباره مزایای فرش ایرانی می‌گوید: در حال حاضر بازار جهانی به سمت استفاده از کالاهای ارگانیک تمایل بسیاری پیدا کرده است؛ یکی از ویژگی‌های مهم فرش ایرانی استفاده از مواداولیه ارگانیک به‌خصوص در بخش «پشم» است. پشم ایرانی علاوه بر ارگانیک بودن، یک ویژگی دیگر هم دارد که توسط کارشناسان اداره دام و طیور تأیید شده است.

آن هم اینکه پشم گوسفند ایرانی در فصول گرم، خنکا و در فصول سرد، گرما را در خود نگه می‌دارد؛ چرا که دمای شب و روز در ایران متفاوت است و نژاد گوسفند ایرانی به‌دلیل زیست در این شرایط آب و هوایی این مسئله را به‌طور ژنتیک در پشم خود دارد. به‌خاطر همین مسئله پشم گوسفند ایرانی در دنیا خواهان بسیاری دارد و همین موضوع باعث شدت گرفتن صادرات پشم ایرانی به هند و پاکستان شد؛ البته بعد از مدتی با پیگیری مسئولان، صادرات پشم از کشور ممنوع شد. این یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌ها در فرش دستباف و گبه ایرانی است.

کد خبر 835502 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها صادرات فرش اقتصاد

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: صادرات فرش اقتصاد صادرکنندگان فرش بازار جهانی فرش دستباف فرش ماشینی فرش ایرانی صادرات فرش فرش ایران کارگاه ها فرش دست شرکت ها فرش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۴۸۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند کشور آفریقایی کالای ایرانی می‌خرند؟

سید روح اله لطیفی، همزمان با دومین اجلاس بین‌المللی ایران و آفریقا، اظهار داشت: قاره آفریقا با دارا بودن ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت و ۵۴ کشور، یک فرصت بزرگ در حوزه روابط تجاری و اقتصادی است.

به گزارش ایرنا، لطیفی افزود: ایران می‌تواند به واسطه نیاز این قاره به سوخت و انرژی، فنّاوری و مکانیزاسیون در تولید محصولات کشاورزی، سرمایه‌گذاری و طراحی و ساخت امور زیر بنایی از جمله معدن، سد، راه‌سازی و پروژه‌های عمرانی، اورهال کردن پالایشگاه‌ها، استخراج گاز، بازار مصرف مناسب مواد غذایی و محصولات صنعتی، تجاری و مصرفی و نیاز ما به کشت فراسرزمینی همراه با توانمندی کشورمان در صادرات خدمات فنی و مهندسی در این قاره فرصت‌ها ضمن حفظ شئونات انسانی و حفظ منافع توأمان کشورمان و کشور‌های آفریقایی حضور پیدا کند.

سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت ادامه داد: در سال ۱۴۰۲ پراکنش صادراتی کشور به این قاره از نکات قابل توجه بود و صادرات در شرق، غرب، شمال و جنوب این قاره به صورت خاصی توسعه پیدا کرد و ۳۹ کشور از این قاره، مقصد صادرات کالا‌های ایرانی به صورت مستقیم بودند.

لطیفی گفت: با وجود کاهش صادرات کشور به بخش سفید این قاره در شمال در سال‌های گذشته، شاهد افزایش صادرات به کشور‌های الجزایر، مصر، لیبی، تونس، جیبوتی و مراکش در سال ۱۴۰۲ با وجود بحران حمل و نقل در دریای سرخ بودیم.
وی در خصوص هفت مقصد نخست محصولات صادراتی به آفریقا، بیان کرد: در سال ۱۴۰۲، غنا با خرید ۱۷۳.۵ میلیون دلار، آفریقای جنوبی با ۱۴۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۹۲.۸ میلیون دلار، کنیا با ۴۸.۷ میلیون دلار، نیجریه با ۴۸ میلیون دلار، موزامبیک با ۴۷.۱ میلیون دلار و سومالی با ۳۳.۳ میلیون دلار هفت مقصد نخست صادرات کالا‌های ایرانی به صورت مستقیم به این قاره بودند.

سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت بیان داشت: ۵۱ درصد صادرات ایران به این قاره مشتقات نفتی، شامل کود اوره، قیر، گاز مایع و انواع روغن‌های صنعتی بود و بعد از آن ۳۷ درصد صادرات کشورمان را محصولات فولادی و آهنی به خود اختصاص داده است. مواد غذایی، مصالح ساختمانی، انواع فرش و کف‌پوش، شوینده‌ها و لوازم بهداشتی، لوازم خانگی، دارو و تجهیزات پزشکی، لوازم صنعتی، قطعات خودرو، لاستیک، مواد معدنی، لوازم الکتریکی، لوستر، مبلمان و اسباب‌بازی از دیگر کالا‌های صادراتی ایران به قاره آفریقا در سال ۱۴۰۲ بودند.

لطیفی در خصوص واردات از قاره آفریقا، توضیح داد: در سال گذشته ۲۲ کشور از این قاره فروشنده مستقیم کالا به ایران بودند که آفریقای جنوبی با فروش ۱۹ میلیون دلار، زامبیا با ۱۲.۵ میلیون دلار، غنا ۱۲ میلیون دلار، سیشل با ۱۱.۷ میلیون دلار، کنیا ۹.۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۶.۱ میلیون دلار و اوگاندا با ۴.۱ میلیون دلار، هفت کشور نخست فروش کالا در بین کشور‌های قاره آفریقا به ایران در سال گذشته بودند.

وی گفت: ۶۶ درصد واردات ایران از این قاره مواد غذایی و کشاورزی مانند چای، ذرت، قهوه، توتون، حبوبات، لاشه گوسفند و محصولات شیلاتی بودند و ۲۱ درصد نیز مواد معدنی مانند سنگ منگنز، سنگ و خاک روی، کنسانتره گروم، و ۱۳ درصد دیگر نیز عمدتاً روغن صنعتی و گریس، انواع تسمه، ماشین‌آلات، مواد شیمیایی و صنعتی و لوازم یدکی بودند.

سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت در خصوص موانع توسعه روابط اقتصادی با قاره آفریقا تاکید کرد: عدم شناخت ظرفیت‌ها در بین تجار ایرانی و آفریقایی، نبود یا کمبود حمل نقل ارزان، مستمر و فراگیر و موانع جابه‌جایی مستقیم ارز و پول، از موانع توسعه تجارت یا تجارت مستقیم بین ایران و قاره آفریقا است که رفع این موانع با اراده دولت‌ها و پیگیری بخش خصوصی تا حدودی به تجارت ایران با این قاره شتاب خواهد داد.